Museum Kranenburgh

Hier is een review van de tentoonstelling, Folkert de Jong – De held, de schurk en de waarheid.

Een Duistere Reis naar de Schaduwzijden van de Geschiedenis

De tentoonstelling van Folkert de Jong, 'De held, de schurk en de waarheid (Geschiedenis komt tot leven)', is een diepgaande en ongemakkelijke ervaring die bezoekers confronteert met de duistere kanten van onze geschiedenis. Passend bij de sombere boodschap bevindt de tentoonstelling zich in de kelder van het museum, wat direct een beklemmende sfeer creëert.

De werken van De Jong zijn krachtig en provocerend. Ze werpen een kritische blik op thema's als de schaduwzijden van de olie-economie, dubieuze geschiedschrijving en de medeplichtigheid van de toeschouwer. Als bezoeker word je genadeloos meegenomen in een verhaal waarin alles verloren lijkt. De tentoonstelling daagt je uit om na te denken over je eigen rol in deze complexiteit en laat je achter met een gevoel van collectieve schuld.

Een opvallend en, naar mijn mening, over de top werk is het beeld genaamd 'Pieta II'. Waar de traditionele Piëta hoop en verlossing symboliseert, perverteert De Jong dit iconische beeld tot een manifestatie van wanhoop. Dit werk, samen met de bijbehorende vertelling, lijkt zelfs de hoop en de vergeving van zonden die vanuit het christendom komen teniet te doen. De tentoonstelling voelt daardoor aan als een sinister gesis van de slang uit het Paradijs, die de mensheid aanklaagt en haar zonden onderstreept.

Waar Is de Hoop? Aan de ingang van het museum word je begroet door de godin Flora, een symbool van leven en groei. Maar eenmaal in de tentoonstelling wordt de bezoeker al snel geconfronteerd met haar tegendeel: de godin klaagt de mens aan en stelt de prangende vraag, 'wat doen jullie?' Dit contrast is treffend, maar het maakt ook duidelijk dat de tentoonstelling voorbijgaat aan de mogelijkheid van hoop.

De expositie laat de bezoeker in het duister, zoekend naar redding. Wie kan de mensheid en de individuele toeschouwer redden van deze collectieve en persoonlijke schuld? Wie kan de menselijke natuur de kracht geven om een andere weg in te slaan?

De tentoonstelling negeert de hoop die juist in het evangelie te vinden is. Er is niet alleen het aardse, maar ook het hemelse. Er is gerechtigheid, maar ook barmhartigheid. De tentoonstelling zou aan kracht winnen door dit perspectief te erkennen. Christus biedt juist redding door de vergeving van zonden en het herstel van de menselijke natuur, een essentieel tegenwicht voor de duisternis die de bezoeker in deze kelder overspoelt.

Deze tentoonstelling is een meesterlijke, doch onthutsende, weergave van onze tekortkomingen. Het is echter de vraag of een kunstwerk dat zo nadrukkelijk de wanhoop belicht, zonder een sprankje hoop te bieden, wel de complete waarheid vertelt. Het laat een leegte achter die je alleen kunt opvullen door de tentoonstelling te verlaten en te herinneren aan het herstel dat in het leven te vinden is, in plaats van de onontkoombare verdoemenis die hier wordt voorgesteld.

Prachtig museum met wisselende tentoonstellingen. Ook een heerlijke beeldentuin. Fijn museumcafé en mooi duurzaam assortiment in de museumwinkel. Vriendelijk personeel.

Museum Kranenburgh herbergt een collectie van kunstenaars van de Bergense school. Helaas zagen we daar maar een snippertje van, namelijk een selectie met lucht en wolkenpartijen van schilders als Leo Gestel en Edgar Fernhout. Daarmee sloot deze selectie aan bij de wisselexpositie Lucht. Moderne kunstenaars geven in deze expositie hun kijk op lucht weer. Lucht, zo vanzelfsprekend maar steeds kostbaarder, immers niet overal is lucht meer zo zuiver als aan onze kust bijvoorbeeld. Yoko Ono’s Air Dispenser refereert daaraan. Voor 50 cent kun je uit zo’n ouderwetse snoepautomaat een bolletje schone lucht trekken. Ook te zien is de beroemde foto Cloud van Elspeth Diederix, een wolk van plastic supermarkt zakjes die niet recyclebaar zijn en ons milieu dus zeer aantasten. Hoogtepunt van deze verder nou niet echt bijzondere expositie is het Kleurenspectrum van licht van Jan Andriesse. Andriesse weet licht te schilderen, en licht is immers elektromagnetische straling die zich door de lucht verplaatst.

Op zondag 29 januari voor het eerst sinds de nieuwbouw Kranenburgh bezocht. Al een keer eerder geprobeerd, maar het parkeren in Bergen is een enorm probleem. Weer weggereden. Nu lukte het zowaar. Op het kleine parkeerterreintje zowaar.

Bij het lopen naar de entree viel me de typografie op. Wie heeft die in 's hemelsnaam goedgekeurd? Als de ontwerper kraanvogelpoten voor ogen heeft gehad is hem/haar de functie van een museum volkomen ontgaan. De gene die het goedkeurde natuurlijk eveneens. Er is blijkbaar alleen naar de naam gekeken en die leverde een fixatie op. Een museum straalt rust uit. Zeker in het naar-buiten treden. De typografie van de naam maakt herrie. Heel veel herrie.

Ook heel veel herrie veroorzaakte binnen een vrouwengroep die een rondleiding kreeg. Bijzonder irritante aanwezigheid van de uitlegster. Vóór de nieuwbouw kwam ik er zeker zes keer per jaar. Dat ga ik ná dit bezoek zeker niet halen!

Daar waar mogelijk de groep ontweken en genoten van de tentoonstelling van Houtskool tot Hi-Res en de andere kunstwerken.

Aanbeveling. Heroverweeg de typografie en laat de rondleidingen plaatsvinden op zondagochtend tussen 9.00 en 10.00 uur. Het gebouw heeft dan een uur de tijd om weer tot rust te komen voordat de bezoekers binnenlopen.

Museum is best mooi maar wat een verschrikkelijke mensen werken daar. Arrogantie van het personeel viert daar hoogtij werkelijk geen aanrader. De directeur is ook al opgestapt tijd dat de raad van bestuur de rest van het arrogante personeel vooral achter de kassa ook de laan uit stuurt. bah wat een tegenvaller!

Museum Kranenburgh is een prachtig museum, zowel het gebouw zelf als de tentoonstellingen. De tentoonstelling die Joost Zwagerman samengesteld heeft (Silence out loud) is erg interessant. De verschillende thema's (met als hoofdthema 'stilte') zijn erg goed gekozen, net als de werken binnen deze thema's. De tentoonstelling zet je echt aan het denken, knap gedaan.

Op een regenachtige winderige dag vanuit Callantsoog het museum bezocht. De keuze van Joost Zwagerman is geweldig om de stilte te mogen beleven. Een echte aanrader. Ook de werken van Charley Toorop zijn zeer de moeite waard. Door het weer heb ik de beeldentuin niet kunnen bekijken. Dit ga ik echter zodra de mogelijkheid zich voordoet alsnog doen. Een fantastisch museum!